خواستم به مردم خودم افتخار کنم اما ...

خواستم از بی تمدنی مردم دوران علی (علیه السلام) بگویم یادم از همجنس بازهای قوم لوط افتاد که در عصر ما با افتخار زندگی می کنند.
خواستم از غارتگری و بی تفاوتی مردم دوران علی (علیه السلام) بگویم یاد مسلمانان میانمار و پاراچنار و بحرین و....افتادم و سکوت کردم.

خواستم از بی غیرتی مردان زمان علی علیه السلام بگویم که علی (علیه السلام) به آنان فرمود: حیا نمی کنید، که زنانتان در بازار به مردان تنه می زنند و شما را خیالی نیست؟ نگاهم به غیرت مردان امروزم افتاد و شرم کردم.(1)

خواستم از بدی عفاف و پوشش مردم زمان علی (علیه السلام) بگویم یاد روایتی افتادم از علی (علیه السلام) که فرمود:
زمانی ظاهر می شود که از بدترین زمان هاست زنان پوشیده ای که برهنه اند(لباس دارند اما تنگ،کوتاه، نازک و بدن نما میباشد) و از خانه با خودآرایی بیرون می آیند، اینان از دین خارجند و در فتنه ها داخل و به سوی شهوات تمایل دارند و به سوی لذات نفسانی در شتابند و حرامها را حلال می دانند و در دوزخ به عذاب ابدی گرفتار می آیند.(2)

خواستم به زنده به گور کردن دختران در عصر جاهلیت افتخار کنم دیدم سقط 450 هزار جنین در کشورم سالانه انجام میشود!

خواستم بگویم و بگویم ولی هیچ چیز پیدا نکردم که به آن افتخار کنم تا به آن دلیل بگویم ای کاش در دوران ما میشدی ای تنهای عالم یا علی.

و در آخر بگم :

یا علی رفتم بقیع اما چه سود هر چه کشتم فاطمه آنجا نبود!

یا علی رفتم در سطح شهر اما چه سود هر چه کشتم فاطمه آنجا نبود! :(

پی نوشت :

(1)وسائل الشیعه،ج 14ص174
(2)محمد بن حسن حرّ عاملی، تحف العقول،ص19