«ضیاء و ضوء» درخشش و تابشی است که از خود شئ ساطع می
شود، مانند تابش و درخشش چراغ و شمع. و «نور» روشـنـائی و تابـشی است که از
خـود شئ ساطع نمی شود بلکه بازتاب تابش ضیاء است. و اینکه آیه می گوید:
خـورشـیـد «ضیاء» است و ماه «نور»، به این معنی است که تابش خورشید از خود
آن است ولی تابـش ماه از خـود آن نیست بـلـکه بازتاب تابش خورشید است.
(این موضوع در سوره نوح و به نقـل از حضرت نوح آمـده. یعـنی وی چند هـزار سال پـیش از میلاد حضرت مسیح به مـردم گـفـتـه بـوده که: تـابـش خـورشید از خود آن و تابش ماه بازتاب تابش خورشید است. ولی مردم طـبـق معـمـول بوی می خندیده اند).
- ۰ نظر
- ۳۰ تیر ۹۳ ، ۱۸:۴۲